Het stond al heel lang op ons verlanglijstje en in 2014 gingen we het dan eindelijk doen: wild spotten in Afrika. Na lang wikken en wegen besloten we dat het Tanzania moest worden. Een beslissing waar we onmogelijk spijt van kunnen hebben. Wát een prachtig land, wát een prachtige dieren en wát een bijzondere culturen.

Een jaar eerder bezochten we Marokko, dus helemaal nieuw is het continent Afrika niet voor ons. Maar toch krijgen we pas het gevoel dat we écht in Afrika zijn als we landen op het vliegveldje van Arusha, een stad in het noorden van Tanzania. In deze plaats aan de voet van de Kilimanjaro begint onze reis. De eerste dag gaan we meteen al de hellingen van deze indrukwekkende berg op, waar heel veel kleine koffieplantages zijn. Elke boer heeft zijn eigen stukje land met koffieplanten en wij kijken een dagje mee. Het is niet alleen interessant om te zien hoe het proces ‘van plant tot kopje koffie’ in zijn werk gaat, maar ook hoe mensen hier werken en leven.

De dagen erna gaan we met een gids op pad om per fiets het platteland rondom de Kilimanjaro te ontdekken. Het is een van onze mooiste reiservaringen ooit. We fietsen door een prachtige omgeving, worden uitgenodigd door kinderen om in hun schooltje te komen kijken, zien voor het eerst apen in het wild en slapen in een klein tentje bij mensen in de tuin.

Op naar de leeuwen

De anderhalve week erna staat in het teken van dieren spotten. Het eerste natuurgebied dat we bezoeken is het nationale park Tarangire, hier zien we voor het eerst gnoes, giraffes, olifanten, antilopes, struisvogels en, vanaf een flinke afstand, leeuwen in het wild. Onbeschrijfelijk mooi. Bij Lake Manyara zijn we getuigen van twee olifanten die met elkaar aan het stoeien zijn, meters bij onze Land Cruiser vandaan.

En het wordt alleen maar mooier. De Ngorongoro-krater is een soort natuurlijke dierentuin, met een enorme concentratie van wilde dieren die op de vruchtbare bodem afkomen. Het uitzicht is overal fantastisch, we zien steeds maar weer die indrukwekkende kraterrand om ons heen.

Het volgende hoogtepunt is Lake Natron, een mineralenmeer dat in niemandsland ligt, tegen de grens van Kenia aan. We hobbelen uren door een verlaten maanlandschap voordat we bij het tented camp aankomen, aan de rand van het meer. Als we uitstappen zien we in het laatste avondlicht een grote groep giraffes staan, met als decor een prachtige vulkaanberg. Het meer zelf zit vol met pelikanen en flamingo’s en is prachtig. We zijn hier, samen met wat andere reizigers, zo’n beetje alleen op de wereld.

Vanaf Lake Natron rijden we twee dagen later verder naar de Serengeti-vlakte, maar ergens in het niemandsland breekt de achteras van de stokoude Land Cruiser doormidden. De gids draait voor de vorm nog wat aan de bouten van het wiel, maar het is klaar. Daar staan we dan… We wachten de hele dag langs de kant van de weg en krijgen gezelschap van lokale herders, die een beetje blijven rondhangen. Er gebeurt hier anders nooit wat. Aan het eind van de middag krijgen we eindelijk een lift in een pick-up, het is pas de derde auto die voorbijkomt. Vanuit de laadbak, met onze haren in de wind, zien we een prachtige zonsondergang. In het verlepte hotelletje waar we worden afgezet vallen we snel in slaap.

De volgende dag krijgen we een andere auto met een andere gids, die als lunch honing met rauwe knoflook eet (echt waar). Met een dag vertraging rijden we alsnog de Serengeti-vlakte op, waar we nog veel meer prachtige dieren zien. En voor het eerst aanschouwen we leeuwen van heel dichtbij, meerdere keren zelfs. Het zijn de momenten waar we de hele reis toch een beetje naar uitkeken, maar de natuur laat zich niet sturen.

Met een voldaan gevoel reizen we af naar Zanzibar, een eiland voor de kust van Tanzania. Hier sluiten we af op het witte strand en als toetje komen we tijdens het snorkelen een groep dolfijnen tegen. Deze reis zullen we niet snel vergeten…

---