Met een zwaar hoofd van de wijnproeverij van de avond ervoor stappen we op 27 juni in de auto naar Limburg. Vandaag gaan we onze nieuwe terreinwagen ophalen. De auto die we, zodra de situatie het toelaat, op de boot zullen zetten naar Zuid-Amerika.

We hebben de plannen een beetje omgegooid en dat zal waarschijnlijk niet voor het laatst zijn. Vooralsnog rekenen we erop dat we niet meer dit jaar zullen vertrekken, waardoor we meer tijd hebben om in Nederland dingen voor te bereiden. Dat biedt de mogelijkheid om te doen wat we al eerder hebben overwogen: een auto verschepen vanuit Nederland, in plaats van in Chili te kopen. En dus rijden we op een zonnige zaterdagmiddag door het Limburgse heuvellandschap, want onze nieuwe coche staat aan de andere kant van het land. Vraag me niet waarom het zo is, maar de geschikte auto vind je nooit in de buurt.

Een paar weken eerder zijn we al richting de Duitse grens gereden om een Nissan Pathfinder te bekijken. Het is een mooie terreinwagen met alles erop en eraan, maar tijdens de proefrit rammelt en kraakt hij als een oude kever en blijkt de bodem helemaal verroest te zijn. We hebben er geen goed gevoel bij en in het kader van ‘we zijn er nu toch’ maken we bij hetzelfde bedrijf, dat gespecialiseerd is in terreinwagens, meteen een proefrit in een Toyota Land Cruiser. Het is een behoorlijk uitgeleefd exemplaar met een hoge kilometerstand, maar toch voelt alles meteen goed aan. We zijn er, na wat gesputter van mij (laten we eerlijk zijn, echt mooi is zo’n Land Cruiser natuurlijk niet) al snel uit: het moet de Toyota worden. Maar niet deze, want we willen er wel eentje die met liefde is verzorgd en bereden. En die vinden we dus uiteindelijk in Limburg.

Daar staat hij dan: het zwarte monster dat ons de wereld over moet rijden. Hoog op z’n poten, grote terreinbanden, een wiel achterop. De motorkap is bijna net zo hoog als het dak van onze Alfa. Wát een verschil. Het rijdt heerlijk comfortabel en Ellemieke is vanaf de eerste minuut verkocht omdat ze nu lekker om zich heen kan kijken. Ik moet even omschakelen, een bocht is nu geen uitdaging meer maar een obstakel. Maar het went snel, zo’n rustig tokkelende en deinende terreinwagen.

Ombouwen

We gaan de Land Cruiser de komende tijd ombouwen. Ter inspiratie heb ik al talloze filmpjes gezien van maffe Amerikanen die de achterbak van hun Jeep volbouwen met de meest bizarre en ingenieuze pop-up-keukens. Maar al die Amerikanen hebben een mega-schuur met een assortiment aan gereedschap waar ze bij de Gamma nog jaloers op zijn. Het wordt dus de kunst om iets te bedenken dat handig, haalbaar, mooi en niet te zwaar is. Maar gelukkig hebben we nu de tijd.

De eerste uitrusting hebben we inmiddels aangeschaft: een daktent! Het is een mooie en ruime tent van het Zuid-Afrikaanse merk Eezi Awn geworden. Bij de merknaam denk je misschien eerder aan een Chinese tent van de Action, maar kwalitatief is dit dus een van de beste merken. We dachten dat er maar een paar soorten daktenten zijn, maar het is een wereld op zich. In de showroom van het bedrijf waar we onze tent hebben gekocht staan alleen al zo’n veertig verschillende exemplaren van talloze merken. Gelukkig zijn er maar een paar die spul maken dat geschikt is voor intensiever gebruik. Dat maakt de keuze al een stuk makkelijker. Ellemieke is er al snel uit, maar ik sputter weer wat tegen. Ik vind de vergelijkbare tent van het Italiaanse Autohome een stuk mooier, maar zoals zo vaak met Italiaans spul: het is gemaakt voor kleine mensen. Omdat de daktent van Eezy Awn 20 centimeter langer is, en daardoor comfortabeler om in te liggen, ga ik overstag. Functie gaat weer voor vorm, ik moet me er maar bij neerleggen ;-). We hebben er ook een luifel bij gekocht, die we aan de zijkant van de auto kunnen uitrollen. Eind augustus worden de spullen geleverd, zodat we in september in Europa alvast een beetje kunnen proefkamperen.

Het zijn allemaal leuke dingen om mee bezig te zijn, maar we moeten ook eerlijk zijn: het gaat op dit moment in de meeste delen van de wereld niet goed met de beheersing van het coronavirus. Het kan zomaar nog een jaar, of anderhalf jaar, duren voordat we de auto op de boot kunnen zetten. We volgen de berichten op de voet, meer kunnen we niet doen.

Ondertussen is Ellemieke lekker aan het werk. Ze heeft vorige week een gesprek gehad met Koningin Máxima, die op werkbezoek was om te praten over gezinsteams in de zorg. Hoe leuk is dat? Want hoewel deze tijd misschien als een pauze voelt, gaat het leven natuurlijk gewoon door. Ook met leuke dingen, zoals weekendjes weg met vrienden, etentjes, de geboorte van ons neefje en nog veel meer. Wij vermaken ons wel, maar in gedachte zijn we af en toe even in Zuid-Amerika.