De gure wind trekt over het perron van Station Vlaardingen. Ik sta te wachten op de metro, want ik moet met het openbaar vervoer naar huis. Ik heb 10 minuten daarvoor de Land Cruiser achtergelaten in een enorme loods. De sleutels afgegeven, nog een keer gezwaaid en dat is het dan. De eerstvolgende keer dat we ons huisje op wielen terugzien is in Kaapstad.

Althans, dat hopen we… Want de Land Cruiser staat nu, twee weken later, nog steeds in de loods te wachten. We hadden al wat tijdsmarge ingebouwd, want er zijn veel vertragingen met containerschepen op dit moment. De boot waarmee onze auto naar Kaapstad zou worden vervoerd, is wegens vertraging volgas Rotterdam voorbijgevaren. We wachten nu dus op de volgende, maar ook die loopt achter op schema. Ondertussen is er nog een half alfabet aan stormen langsgekomen, waardoor er een achterstand in de haven is ontstaan met het laden en lossen. Het vertrek van de nieuwe boot staat gepland op 8 maart, dus als alles volgens het vertraagde schema gaat is de auto alsnog op tijd in Zuid-Afrika.

Regelen, regelen, regelen

De weken voor de verscheping stonden in het teken van dingen regelen. De verscheping zelf, het papierwerk dat erbij komt kijken en de auto op tijd in de haven krijgen. Ik heb nog wat kleine klusjes gedaan aan de auto, waaronder het inbouwen van een radio die op Spotify werkt in plaats van cassettes. Met dank aan ‘buurman’ Raymond, want ik was de weg kwijtgeraakt tussen alle snoertjes. Onze garage in Schoorl heeft nog wat onderhoud gedaan, waardoor de Land Cruiser nu (bijna) klaar is voor het grote avontuur.

We hebben de auto ingeladen met zoveel mogelijk spullen die we hier niet meer nodig hebben (nou ja: “Schat, waar is het stanleymes?” “Uhm, in Vlaardingen…”), zodat we straks minder mee hoeven te nemen in het vliegtuig. En daarover gesproken, Ellemieke heeft de vliegtickets geboekt, wat betekent dat we een échte vertrekdatum hebben: donderdag 21 april!

Out of our hands

Het huis staat inmiddels te huur, dus je zou kunnen zeggen dat de meeste dingen zijn geregeld. Of in ieder geval ‘out of our hands’ zijn. Maar goed, zo voelt het natuurlijk niet en er is nog een hoop te doen voor die tijd. Ondertussen gaan we ook genieten van de (voorlopig) laatste twee maanden in Nederland. Onze agenda loopt vol met afspraken, want straks moeten we onze lieve familie en vrienden een jaar missen.

Twee maanden. Dat is nog maar acht weekenden. Het komt echt dichtbij nu. Overal in huis slingeren Lonely Planets en oude reisboekjes die Ellemieke van een collega heeft gekregen. Heel leuk om (nog meer) inspiratie op te doen, zodat we tussen het regelen door niet vergeten waarom we deze reis willen maken. Het is natuurlijk enorm spannend, maar oh wat hebben we er zin in!