Een knisperend kampvuurtje. Het geluid van krekels. Hoeveel meer hebben we nodig om écht te ontspannen? Om écht weg te zijn? Om te beseffen dat, ruim drie weken nadat we zijn geland in Kaapstad, de vakantieperiode voorbij is. Dat we nu niet naar huis vliegen, maar nog 49 weken op dit prachtige continent gaan reizen.

Terwijl ik dit verslag schrijf, kijk ik door de openslaande deuren van ons huisje over The Great Karoo, een stuk gortdroog niemandsland dat zich over honderden kilometers richting het noorden en oosten uitstrekt. We zitten aan de rand van deze semi-woestijn, in het slaperige stadje Prince Albert. Kaapstad ligt op zo’n 4 uur rijden hiervandaan, dus inmiddels zijn we echt op pad. Na twee weken in Zuid-Afrika hadden we nog steeds zicht op de Tafelberg, wat natuurlijk helemaal niet erg is, maar er is zoveel meer te ontdekken.

Bij de laatste update zaten we nog in Houtbay, iets onder Kaapstad. Wandelen en wijn proeven waren daar de voornaamste bezigheden, twee dingen waar we ons trouwens ook prima een jaar mee zouden kunnen vermaken. De wijnlandgoeden zijn allemaal prachtig en wijn drinken met uitzicht over de golvende wijnvelden is gewoon een heel goed concept. Het is herfst in Zuid-Afrika, dus de druivenplanten kleuren prachtig geel en rood en worden nog mooier in de late middagzon. De laatste dag in Houtbay maken we een prachtige wandeling, waarbij we zo’n 500 meter omhoog klauteren door een kloof. We zijn bekaf bovenaan, maar het uitzicht is fantastisch. De vegetatie ook, want er staan duizenden verschillende planten en bomen door elkaar heen. Reisgidsweetje: in dit stuk van de Kaap groeien meer plantensoorten dan in heel Noord-Amerika. Weet je dat ook weer.

Wijnveld bij houtbay | wandeling met uitzicht

Nog meer wijn

Onze volgende stop is Stellenbosch, dat op steenworpafstand van Kaapstad ligt. Stellenbosch is bekend vanwege de wijn en de universiteit, wij houden ons vooral bezig met dat eerste. We hebben hier de eerste druiligere dag sinds we in Zuid-Afrika zijn en tot nu toe ook de laatste. De volgende dag schijnt de zon weer en huur ik een mountainbike. De singletracks liggen direct achter ons huisje en zijn uitdagend. Dit zijn niet de duinen van Schoorl… Ellemieke houdt het maar bij yoga. Om de sportieve uitspattingen te compenseren bezoeken we de volgende dag nog een wijnboerderijtje, dit keer een wat kleinschaligere. Dat is nog best even zoeken, want de meeste wijnhuizen hier zijn megalomaan.

In Franschhoek (dat inderdaad zo heet omdat hier de Franse hugenoten ooit zijn neergestreken) gaan we heerlijk uit eten (kuduvlees, een aanrader!) en halen we chocolaatjes bij een chocolademaker die in de Lonely Planet staat aangeprezen. Het winkeltje doet een beetje smoezelig aan, maar we kopen er toch maar een doosje chocola. Oké, ze waren niet heel duur, maar dat zijn hondenbrokken ook niet…

Jonkershoek Nature Reserve | wijnvelden in de herfst | kerkje in Franschhoek | uitzicht over Franschhoek

Voor een dubbeltje

Ellemieke is inmiddels uiterst bedreven in het zoeken op Airbnb naar prachtige overnachtingsplekjes voor een klein prijsje. Zo slapen we in Franschhoek in een gerestaureerde pastorie, midden in het dorpje. Het volgende plekje is nog mooier. In het plaatsje Montagu hebben we een gloednieuw huisje, met vaatwasser, buitenzwembadje, regendouche, Netflix en een eigenaar die ons verwent met een flesje lokale wijn, een kaasplankje, koekjes en verse muffins. We schamen ons bijna voor het feit dat we maar 40 euro per nacht hoeven te betalen. Dit is ook de plek waar we eindelijk voor het eerst de braai aansteken. Na ruim twee weken in Zuid-Afrika wordt dat wel eens tijd! We braaien meteen maar twee avonden achter elkaar, want vlees wordt hier alleen in grote porties verkocht. Met een mooie hike door de Cogmanskloof proberen we al die calorieën er weer af te lopen.

Helaas kunnen we niet nog een dagje extra blijven in Montagu en dus stappen we in de auto en rijden over de prachtige Route 62 richting het oosten. Uit de speakers klinkt gitaarheld Mark Knopfler, terwijl uitgestrekte wijnvelden, groene heuvels en ruige rotspartijen aan ons voorbijtrekken. Heerlijk. Dít is roadtrippen, dít is reizen!

Huisje in Montagu | hiken in de cogmasnkloof | Route 62

Rustig

Aan het eind van de middag komen we aan in het slaperige dorpje Boplaas, dat bestaat uit een verzameling boerderijtjes en een prachtig kerkje. In elk stadje staan wel meerdere van dit soort kerkjes. Ze zijn meestal van de Nederlands Gereformeerde Gemeente, zoals de keurige, houten bordjes in de al even keurige kerktuin laten zien. Zomaar naar binnen lopen om een kijkje te nemen kan trouwens niet, deze kerken zijn alleen op zondagochtend geopend.

Vanuit Boplaas (Afrikaans voor ‘bovenplaats’) rijden we de Swartbergpas op, een onverharde weg met werkelijk fantastische uitzichten. We negeren voor het gemak maar even dat onze rammelende huur-Hyundai allesbehalve een terreinwagen is, maar kreunend en steunend weet het autootje de top te bereiken. Daar ontmoeten we Zuid-Afrikanen die ons hun telefoonnummer geven en ons uitnodigen om langs te komen als we in de buurt van hun woonplaats zijn. Die is ergens in het oosten van het land, dus wie weet. Mensen zijn hier enorm gastvrij en behulpzaam, we hebben al meerdere telefoonnummers die we mogen bellen ‘als we ooit ergens problemen hebben’.

Swartbergpas | huisje in Prince Albert | zonsondergang in The Great Karoo

En nu zijn we dus in Prince Albert, in een huisje aan de rand van het dorpje. Hierna gaan we weer richting het zuiden, want The Great Karoo is heel great, maar ook erg eentonig. We willen nog een klein stukje van de beroemde tuinenroute rijden voordat we weer richting Kaapstad gaan om de Land Cruiser op te halen. De boot is nu eindelijk onderweg naar de eindbestemming, dus wellicht dat we volgende week ons huisje op wielen weer zien!

Van west naar oost onze route tot nu toe: Houtbay, Kaapstad, Kaap de Goede Hoop, Stellenbosch, Franschhoek, Montagu, Prince Albert en Oudtshoorn (Boplaas).