Ruim drie en een halve maand nadat ik de Land Cruiser op een winderig industrieterrein in Vlaardingen heb achtergelaten staan we eindelijk weer oog-in-koplamp met onze auto. Het heeft even geduurd, maar de Land Cruiser heeft Kaapstad bereikt en is op een paar krassen na ongeschonden uit de container gekomen. Nu kan ons avontuur echt beginnen!

De laatste paar weken hielden we de vorderingen van de containerboot met onze auto nauwgezet in de gaten. Op een regenachtige donderdagavond voer de MV Santa Rita dan eindelijk de haven van Kaapstad in. Op dat moment waren wij nog in Knysna, een stadje aan de tuinenroute. Eerder die dag konden we ook eindelijk de verhuur van het huis afronden, heel fijn dat dit nu ook geregeld is.

Van de woestijn naar de zee

De vorige reisupdate zaten we nog in Prince Albert, aan de rand van de Great Karoo-woestijn. Een dag later laten we de droogte achter ons en reizen via de Outeniqua-bergpas naar het zuiden, richting de kust. Als we stoppen op een uitkijkpunt dan zien we aan de ene kant prachtige bergen die zijn bedekt met een chic groen laagje, en aan de andere kant de Indische oceaan. We zijn terug bij de zee! Ellemieke heeft weer een prachtig plekje gevonden om te verblijven, in een ecohuisje met een compostplee en een buitendouche. Een mooier uitzicht tijdens het douchen gaan we niet snel meer krijgen. Terwijl de lucht in duizend kleuren oplicht na zonsondergang wordt het fynbos in de vallei onder ons langzaam donker. Die Afrikaanse zonsondergangen blijven magisch. We kunnen uren kijken naar de steeds weer veranderende kleuren en contouren.

Het gebied waar we zitten heet Wilderness National Park en die naam dekt wel aardig de lading. We maken een prachtige wandeling door het bos, langs een riviertje dat uitkomt bij een waterval. Met stapstenen en een trekpontje steken we het riviertje een paar keer over. Een prima bezigheid voor deze warme dag, want in het bos is het lekker koel.

de groene bergen van de Outeniqua-pas | waterval onderweg | zonsondergang vanaf de veranda | wandeling in Wilderness National Park | uitzicht op de ‘Map of Africa’

Warmte

De volgende dag is het nog warmer. Als we wakker worden, stomen we ons ecohuisje uit en sta ik voor het ontbijt en mijn eerste koffie te klooien met een parasol die niet uitgeklapt wil worden en die eenmaal uitgeklapt ook niet past op onze kleine veranda. Een soort Buurman en Buurman-filmpje, maar dan met maar een buurman. Er verdwijnen wat krachttermen richting de vallei. Niet de beste start van de dag, maar dat zijn we snel weer vergeten als we later op de dag met onze blote voetjes door het zeewater over het strand lopen. De zee is nog wel een beetje te koud om in te zwemmen, daarvoor moeten we toch echt nog een stukje naar het oosten. Maar zover gaan we nu niet komen.

We reizen nog wel een stukje in die richting, naar Knysna. Ook hier maken we een prachtige wandeling over het strand en de kliffen erboven. We lopen helemaal alleen op het verlaten en vlakke strand. Het is hier herfst en dus laagseizoen en dat is om heel veel redenen erg fijn. Zuid-Afrikanen die we tegenkomen zeggen met een vies gezicht (en een donsjas aan) dat de winter eraan komt. Maar dat betekent hier wat anders dan in Nederland en wij antwoorden dan vrolijk dat dit voor ons zomer is. De meelijdende blikken die we soms terugkrijgen nemen we met een lach in ontvangst.

Terug naar Kaapstad

Omdat de boot inmiddels in de haven is aangekomen, gaan we langzaam weer richting Kaapstad. Het zou ongeveer vijf dagen duren voordat de container wordt uitgeladen, maar in twee dagen is het al gepiept. Zal je altijd zien. Hebben we drie en een halve maand op onze auto gewacht en dan zijn we nóg te laat om hem uit de container te zien komen. Maar goed, de weg terug naar Kaapstad is ook te mooi om snel te rijden. En gevuld met mooie verhalen. Want het fijne van veel tijd hebben, is dat we ook de tijd kunnen nemen om echt te luisteren naar verhalen van mensen. Zoals die van de koffiemaker uit Tanzania, die nu in Zuid-Afrika woont en zijn eigen koffiebranderij heeft. We komen alleen voor een cappuccino, maar we gaan weg met een tas vol levenswijsheden, een zakje verse koffiebonen en een buik vol met koffie.

Voordat we doorgaan naar Kaapstad, overnachten we eerst nog in het slaperige stadje Riversdale. Het ligt aan de rand van een ruig gebergte waar we nog een korte wandeling maken. Op de terugweg naar het stadje rijden we over een hobbelweggetje tussen de landerijen terug naar ons appartementje, terwijl de ondergaande zon tussen de donkere wolken door prikt. Een omweg valt nooit tegen.

luie zeehond | wandelen over verlaten stranden | Afrikaanse zwarte scholekster (volgens ons nieuwe dierenboekje) | mooi bloemetje (staat niet in het boekje) | omweg over het platteland

Op Afrikaanse bodem

Ellemieke roept de laatste kilometers tot het terrein waar onze Land Cruiser staat te wachten wel drie keer dat ze hem gaat knuffelen. Tot een knuffel komt het niet, maar wat is het fijn dat onze auto bijna 10.000 kilometer van huis nu eindelijk voor onze neus staat. Alles zit er nog in en op een paar krassen na lijkt alles in orde te zijn. Krassen zal de auto nog wel meer gaan oplopen de komende maanden, dat noemen ze hier bush scratches. Niks om je druk over te maken.

We laten de auto tot maandag staan, want op zondag zijn de winkels dicht en zonder gasfles wordt het lastig kamperen. We gebruiken de zondag dan maar voor een mooie wandeling door de wijnvelden en doen nog een keer een wijnproeverij (we zijn er nu toch). Op maandag keren we terug om de auto op te halen. Hij krijgt nog een technische check, we scoren een gasfles en de dag erna rijden we naar de bandenboer in Kaapstad. Die zit in dezelfde straat als het leukste koffietentje van de stad en het District 6 Museum, waar we leren over de vreselijke ontstaansgeschiedenis van de sloppenwijken. Zwarte mensen zijn in de jaren ’60 en ’70 door de apartheidsregering massaal uit stadscentra verjaagd naar plekken buiten de stad. De levendige wijk District 6 was een de wijken die werd aangemerkt als ‘white area’. De inwoners moesten vertrekken en de gebouwen werden platgewalst. Een vreselijke geschiedenis die ruim 30 jaar na het afschaffen van de apartheid nog niet is rechtgezet. Apartheid bestaat in de meest letterlijke zin van het woord nog steeds. De rijke, witte mensen wonen in het centrum in compounds met hoge hekken eromheen en de meeste zwarte mensen in sloppenwijken en andere rafelige wijken buiten de stad.

Afrika-proof

Na de bandenboer is de volgende stop een 4×4-bedrijf, dat met de nodige aanpassingen onze Land Cruiser echt Afrika-proof maakt. Letterlijk een upgrade zijn de nieuwe, sterkere veren en dempers waardoor de auto nu wat hoger op zijn poten staat. We hebben een dakrek laten monteren zodat de tent steviger vastzit en we ruimte hebben om extra brandstoftankjes mee te nemen. Met de nieuwe compressor onder de motorkap kunnen we onze banden oppompen en het extra dieselfilter zorgt ervoor dat slechte brandstof de motor niet beschadigt. Het is een hele lijst aanpassingen met de bijbehorende stevige rekening, maar als je ziet wat voor monstertrucks hier rondrijden dan is ons Land Cruisertje nog best bescheiden.

technische check | onze auto na de aanpassingen

De laatste dag in Kaapstad genieten we nog even van de geneugten van de grote stad. Een cocktailtje in de haven, een koffietje in Kloofstreet, nog even naar de kapper. We gaan nog een keer lekker uit eten (verse mosselen!) met Rien en Wies, die we hebben ontmoet op de camping van het bedrijfje dat de verschepingen regelt. Ze zijn in negen maanden van Nijmegen naar Kaapstad gereden en vliegen volgende week weer naar huis.

Onze eerste nacht kamperen zit er inmiddels ook op! Fijn om weer je eigen spullen te hebben en niet tevergeefs alle laatjes in een appartement af te te zoeken naar basale dingen als een broodmes, een schaar of een koekenpan. We zitten nu in Tulbagh, in een appartementje zonder schaar, want het is niet echt kampeerweer vandaag. Vanaf morgen keert de zon terug en rijden we verder richting het noorden. Nu gaat het écht beginnen. Niet meer terug naar start, Kaapstad zien we voorlopig niet meer terug…

Onze route: Prince Albert (rechtsboven), Wilderness, Knysna, Riversdale, Kaapstad en Tulbagh (linksboven)