Het moment ging zomaar voorbij. Het moment waarop het een jaar geleden was dat we zouden vertrekken naar Zuid-Amerika. En dus zou nu ook het moment aanbreken om terug naar Nederland te vliegen. Een jaar gaat snel, ook als je niet reist.

Het is niet dat we elke dag weemoedig denken aan waar we nu hadden kunnen zijn. Dat we nu op een palmenstrand in Colombia zouden zitten, of op een ijsschots in Patagonië. Maar het idee is leuk dat we, een jaar na de oorspronkelijke vertrekdatum, de reis nu in het vooruitzicht hebben in plaats van achter de rug.

Dat vooruitzicht is nog wel erg vaag. We krijgen vaak de vraag wat onze planning is, of we al weten wanneer we op reis gaan. Het simpele antwoord: nee. Het uitgebreide antwoord is dat we het gewoon niet weten, er zijn teveel onzekere factoren. Iedereen heeft de verschrikkelijke beelden uit Brazilië wel gezien, van enorme terreinen met talloze graven en rijen voor de ziekenhuizen. Corona is daar echt voorlopig niet klaar. En de Braziliaanse variant verspreidt zich razendsnel over het continent. Zelfs in Chili, waar het vaccineren op schema lag, gaat het nu weer bergafwaarts. Dus een datum plakken op een mogelijk vertrek? Nee, we moeten echt afwachten hoe de situatie zich ontwikkelt.

Eerder dan maart volgend jaar zal het in ieder geval niet worden. Ik heb sinds 1 maart een leuke nieuwe baan en het voelt dan wel goed om minimaal mijn contract vol te maken. Misschien dat maart 2022 nu realistisch klinkt als vertrekdatum, maar we maken ons geen illusies.

Uit de stalling

Eind deze maand halen we de Land Cruiser uit de stalling. We hebben de auto dan alweer bijna een jaar in bezit, dus het is tijd voor een beurtje, een verse apk en we laten meteen sterkere veren achter monteren. Ook moeten we nog wat verbeteringen uitvoeren aan de inbouw, zoals een vergrendeling voor de laden en een lampje voor boven de keuken. Verder hebben we begin juni eindelijk een afspraak voor de montage van de luifel en half juni ga ik mijn verjaardagscadeau van Ellemieke verzilveren, een autosleutelcursus die is toegespitst op de Land Cruiser. Ik ben benieuwd!

Als de auto weer voor de deur staat kunnen we in de zomer af en toe een weekendje kamperen als het mooi weer is. We hadden het plan om in juni richting Noorwegen te gaan voor een paar weken, maar dat komt waarschijnlijk net iets te vroeg. Het wordt dus waarschijnlijk september, maar dan wel naar Zuid-Europa omdat kamperen toch vooral leuk is als het een beetje warm is. Ach, we zien het wel. We kunnen gaan wanneer we willen (en als we vrij kunnen krijgen).

Weer vooruit kijken

Ik zal niet zeggen dat de afgelopen twaalf maanden leuk zijn geweest. Die grote reis stond en staat ook een beetje symbool voor iets wat we juist kunnen doen omdat andere deuren gesloten blijven voor ons. Dan is het extra zuur als dat ook niet door kan gaan. We proberen altijd positief te blijven en dingen te relativeren (en dat moet ook), maar dat lukt niet altijd.

Gelukkig kunnen we weer vooruit kijken. We willen ook niet steeds het gevoel hebben dat alles op pauze staat. Dat gevoel kent iedereen wel denk ik, de coronapauze. Wachten tot alles weer normaal wordt en verder kan gaan. Als Nederland een beetje (meer) open gaat de komende maanden, dan kunnen we op een terrasje met een koud drankje weer op een leuke manier terugkijken over wat er de afgelopen tijd (niet) is gebeurd.